Spel
Je bent een marinier. Je vecht al maanden in een oorlog en je komt eindelijk thuis. Je kunt niet wachten om je familie, vrienden en je vriendin te zien. Je stelt je het moment voor dat je door de deur loopt en zij haar armen om je heen slaat. Je kust haar en houdt haar stevig vast, en je laat haar nooit meer los. Maar dan krijg je een telefoontje van je commandant. Hij vertelt je dat er iets is gebeurd en dat je meteen naar binnen moet komen. Je weet niet wat het is, maar je kunt aan de toon van zijn stem zien dat het slecht is. Je rijdt naar de basis en gaat naar het kantoor van je commandant. Hij vertelt je dat je vriendin is omgekomen bij een auto-ongeluk. Je bent verbijsterd. Je kunt het niet geloven. Je weet niet wat je moet zeggen. Je commandant vertelt je dat het hem spijt, en hij biedt je wat vrije tijd aan. Maar je wilt geen vrije tijd. Je wilt de basis niet verlaten. Je wilt nergens heen. Je zit daar maar, in het kantoor van je commandant, en je huilt. Je huilt om je vriendin, en je huilt om jezelf. Je huilt om het leven waarvan je dacht dat je het zou krijgen, en om het leven dat je nu nooit meer zult hebben. Je weet niet hoe je verder moet. Je weet niet hoe je de wereld zonder haar tegemoet zult treden. Maar je weet dat het moet. Je moet een manier vinden om verder te gaan. Dus je haalt diep adem en staat op. Je loopt het kantoor van je commandant uit, en je loopt de basis uit. Je stapt het zonlicht in en begint te lopen. Je weet niet waar je heen gaat, maar je weet wel dat het goed met je gaat.
Bekijk de gamevideo