Spel
De lucht was doordrenkt van de geur van snoep en popcorn toen de kinderen het spookhuis binnenstroomden. Ze waren opgewonden en een beetje bang, maar ze wilden ook graag zien wat erin zat. Het huis was donker en somber, en het enige licht kwam van de flakkerende kaarsen die in de kamer stonden. De kinderen liepen langzaam en zorgden ervoor dat ze geen geluid maakten. Ze wilden de geesten niet wegjagen! Terwijl ze liepen, hoorden ze vreemde geluiden uit de kamers komen. Ze hoorden gelach, gehuil en zelfs het geluid van iemand die schreeuwde. De harten van de kinderen begonnen te kloppen, maar ze bleven doorgaan. Ze moesten zien wat zich aan het einde van het spookhuis bevond. Eindelijk bereikten ze de laatste kamer. De deur stond op een kier en ze konden een figuur in de schaduw zien staan. De figuur was lang en mager en droeg een lange zwarte mantel. De kinderen konden zijn gezicht niet zien, maar ze konden wel zien dat het een geest was. De kinderen bleven staan. Ze waren bang, maar ook nieuwsgierig. Ze wilden weten wat de geest wilde. De geest draaide zich langzaam om naar de kinderen. Zijn gezicht was bleek en zijn ogen waren donker. Het glimlachte een wrede glimlach. 'Welkom in mijn spookhuis,' zei de geest. "Ik hoop dat u genoten heeft van uw verblijf." De kinderen schreeuwden en renden het huis uit. Ze renden zo snel als ze konden en stopten pas toen ze veilig thuis waren. De volgende dag vertelden de kinderen hun ouders over hun ervaringen. Hun ouders waren bezorgd, maar ze waren ook trots op hun kinderen omdat ze dapper waren. De kinderen zijn hun ervaring in het spookhuis nooit vergeten. Het was een beangstigende ervaring, maar ook een onvergetelijke ervaring. Ze leerden dat het belangrijk is om moedig te zijn, zelfs als je bang bent.
Bekijk de gamevideo