gouden Appel

De beschrijving van het spel:

De gouden appels van de koning Er was eens een jong meisje genaamd Alice, dat in een klein dorp woonde. Op een dag liep ze door het bos toen ze een prachtige tuin tegenkwam. De bomen waren beladen met gouden appels, en Alice kon het niet laten er een te plukken. Zodra ze dat deed, hoorde ze een luide stem achter zich. "Wie durft er uit mijn tuin te stelen?" riep de koning. Alice draaide zich om en zag een lange, imposante man met een lange witte baard. Hij had een gouden schaar in zijn hand. 'Het spijt me, Majesteit,' zei Alice. 'Het was niet mijn bedoeling om je appel te stelen. Hij was zo mooi dat ik er niets aan kon doen.' 'Je zult boeten voor je misdaad', zei de koning. 'Je wordt ter dood veroordeeld.' Alice was doodsbang. Ze wist niet wat ze moest doen. Op dat moment verscheen er een wijze oude vrouw. 'Maak je geen zorgen, kind,' zei ze. "Ik zal je helpen." De oude vrouw wendde zich tot de koning en zei: 'Majesteit, ik weet dat u een rechtvaardige en rechtvaardige heerser bent. U zou een onschuldig meisje niet ter dood veroordelen voor een simpele fout.' De koning dacht even na. 'Je hebt gelijk,' zei hij. 'Ik zal haar niet ter dood veroordelen. Maar ze moet wel gestraft worden.' "Ik zal elke straf aanvaarden", zei Alice. ‘Heel goed,’ zei de koning. 'Je zult uit mijn koninkrijk worden verbannen. Je zult nooit meer mogen terugkeren.' Alice was diepbedroefd, maar ze wist dat ze geen keus had. Ze maakte een buiging voor de koning en zei: 'Ik neem afscheid van u, Majesteit.' Alice draaide zich om en liep weg, terwijl de tranen over haar wangen stroomden. Ze wist niet waar ze heen zou gaan, maar ze wist dat ze de gouden appels van de koning nooit zou vergeten.