Spel
De zeemeermin verlangde ernaar de wereld boven de zee te zien. Ze had verhalen gehoord over de wonderen die achter de golven lagen, en ze droomde ervan deze ooit zelf te gaan ontdekken. Op een dag besloot de zeemeermin een gokje te wagen. Ze zwom naar de oppervlakte en kwam in de open lucht terecht. Ze was verbaasd over wat ze zag. De lucht was enorm blauw en de zon scheen helder. De bomen zwaaiden in de wind en de vogels zongen in de bomen. De zeemeermin had nog nooit zoiets moois gezien. Ze zwom urenlang en verwonderde zich over alle bezienswaardigheden en geluiden van de mensenwereld. Maar terwijl ze zwom, kreeg ze heimwee. Ze miste de zee en haar vrienden. Ze besefte dat ze in het water thuishoorde. Met pijn in het hart zwom de zeemeermin terug naar de zee. Ze was blij dat ze de mensenwereld had gezien, maar ze wist dat ze daar nooit echt thuis zou horen. Ze was een zeemeermin en het was de bedoeling dat ze in de zee zou leven. Het verhaal van de zeemeermin herinnert ons eraan dat we allemaal dankbaar moeten zijn voor de dingen die we hebben. We mogen de schoonheid van de natuurlijke wereld, of de liefde en steun van onze vrienden en familie, nooit als vanzelfsprekend beschouwen.
Bekijk de gamevideo