Spel
De wandelstokken in het bos waren een soort poëzie, hun kromme takken strekten zich uit als armen, hun knoestige knopen leken op glimlachen. Ze herinnerden ons eraan dat er zelfs in de donkerste tijden altijd schoonheid te vinden is. De wandelstokken herinnerden ons eraan dat we allemaal met elkaar verbonden zijn, net zoals de bomen in het bos met hun wortels verbonden zijn. We maken allemaal deel uit van iets dat groter is dan wijzelf, en we zijn allemaal op reis. De wandelstokken herinnerden ons eraan dat we allemaal in staat zijn tot verandering, net zoals de bomen in het bos in staat zijn te groeien en zich aan te passen. We kunnen allemaal de uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd overwinnen, en we kunnen allemaal ons volledige potentieel bereiken. De wandelstokken herinnerden ons eraan dat het leven een reis is, en dat de bestemming niet zo belangrijk is als de reis zelf. Dus geniet van de rit en waardeer de schoonheid die je omringt.
Bekijk de gamevideo