Oyna
Anya, kan turuncusu bir ayın altında büyükbabasının baltasının paslı kabzasını kavradı; boğumlu sapı onun terinden kayganlaşmıştı. Sis şeritleri harap olmuş kemerli geçitte yılan gibi kıvrılıyor, çürümeyle yeniden doğan bir dünyanın sırlarını fısıldıyordu. Eşiği geçmiş, köyünün için için yanan közlerini geride bırakmış ve Felaket'in kalbine adım atmıştı: sürekli aç yaşayan ölülerin istila ettiği bir diyar. Kederli ve soğuk rüzgar, yaralı gökyüzünü pençeleyen ölü ağaçların iskelet dalları arasında ağıtlar çalıyordu. Bir zamanlar mağrur dağlar olan sivri uçlu kayalar artık sessiz nöbetçiler gibi beliriyor, zirveleri doğal olmayan bir örtüyle örtülüyordu. Ayaklarının altındaki toprak, unutulmuş hayatların kemikleriyle çıtırdayarak vebaya düşmüş bir dünyanın unutulmuş hikayelerini fısıldıyordu. Ama Anya'nın kalbinde, ölmekte olan aydan daha parlak bir ateş vardı. Büyükbabasının, Afet'in pençesinden etkilenmediği söylenen Zümrüt Orman olarak bilinen efsanevi bir sığınağa dair hikayelerinin anısıyla nabız gibi atıyordu. Bu bir işaret ışığıydı, uçurumdaki bir umut ışığıydı ve Anya, lanetlilerin lejyonlarının arasından bir yol açmak anlamına gelse bile ona ulaşmaya yemin etti. Yolculuğu tehlikelerle dolu olacaktı. Etleri kemiklerinden dökülen, inleyen ölümsüz orduları, onun canlı nefesinin kokusuyla çekilerek kokuşmuş topraktan yükselecekti. Jilet gibi keskin pençeler topuklarını gıcırdatıyor ve şeytani bir açlıkla yanan gözler, çoktan ölmüş evlerin parçalanmış pencerelerinden dışarı bakıyordu. Ancak Anya zorluklara yabancı değildi. Daha önce de yaklaşmakta olan karanlıkla yüzleşmişti, ruhu kayıp potasında şekillenmiş ve hayatta kalma konusundaki boyun eğmez irade tarafından yumuşatılmıştı. Her adımı bir duaydı, baltasını her sallaması umutsuz bir ilahiydi. Sadece kendi hayatta kalması için değil, kaybettiği kişilerin anıları için de savaşacaktı; yüzleri göz kapaklarının içine kazınmıştı ve mezarlık dünyasında ona rehberlik edecekti. Şafağın ilk zümrüt rengi ışınları ufku öpüp sığınağına giden yolu işaretleyene kadar, çelik ve gölgelerden oluşan bir valsle ölümle dans edecekti. Çünkü Anya içinde bir kıvılcım, unutulma karşısında sönmeyi reddeden meydan okuyan bir yaşam közü taşıyordu. Ve o kıvılcımda, yutulmuş bir dünyanın yıkıntıları arasında, anlatılmayı bekleyen bir hikaye yeşerdi; cesaretin, umudun ve sarsılmaz insan ruhunun kalıcı gücünün bir kanıtı.
Oyun Videosunu İzle