Oyna
Genellikle bir sıcaklık ışığı olan öğle güneşi, Belediye Binası'nın bir zamanlar parıldayan mermer basamaklarına vurarak uzun, suçlayıcı gölgeler oluşturuyordu. Belediye Başkanı Reynolds ayakucunda buruşmuş bir halde yatıyordu, tertemiz beyaz taşın üzerinde kıpkırmızı çiçekler açıyordu. Sirenlerin genellikle trafiğin yoğun olduğu saatlerde senfonilerini söylediği bir şehirde, yalnızca bayrak direkleri arasından esen rüzgarın hışırtısıyla bozulan dünya dışı bir sessizlik vardı. Rozeti çenesini ısıran Dedektif Reyes, ölen belediye başkanının yanına çömeldi. Her nefes boğazına bir zımpara kağıdı gibi çarpıyordu ve sahne korkunç ayrıntılarıyla hafızasına kazınıyordu. Tek, temiz bir kurşun deliği, Reynolds'un özel dikilmiş takımının arkasını gölgeledi; bu onun saltanatının korkunç bir noktalama işaretiydi. "Keskin nişancı," diye hırladı Reyes, kelime boş meydanda yankılanıyordu. "Gizli, temiz atış. Muhtemelen şu anda kilometrelerce uzakta." Bakışları etraflarını saran yüksek cam gökdelenlere, şık cepheler ve parıldayan pencerelerle gizlenen potansiyel keskin nişancı yuvalarına kaydı. Çavuş Davis'in genellikle soğukkanlı bakışları havadaki acımasız gerilimi yansıtıyordu. "Cesedi arayın," diye emretti, sesi kırpılmıştı. "Bizi tetikçiye götürecek herhangi bir şey." Reyes diz çökerken parmakları belediye başkanının ceketinin altındaki sert bir şeye sürtündü. Kaburgalarına gizlice yerleştirilmiş gizli bir cep. İçinde buruşuk bir belge vardı, mürekkebi hâlâ ıslaktı. Şifreli bir mesaj, gözlerinin önünde dans eden şifreli semboller. Sirenlerin yankıları sonunda sessizliği bozdu ve öfkeli eşek arıları gibi olay yerine doğru ilerledi. Ancak Reyes bunları zar zor kabul etti; aklı zaten labirentvari senaryoda kaybolmuştu. Keskin nişancının yakalanması daha yeni başlamıştı ve bu iş Belediye Binası'nın gölgeleriyle sınırlı kalmayacaktı. Gücün ölmekte olan pençesinde tutulan bu şifreli mesaj, şehrin çelik ve camdan kalbinin derinliklerine örülmüş bir komplonun fısıltısını veriyordu. Reyes o zaman bunun sadece soğukkanlı bir suikast olmadığını, midesine taş gibi yerleşen acı bir kesinlikle biliyordu. Bu, atılan bir eldivendi, rüzgara fısıldanan bir meydan okumaydı ve o, isteksiz oyuncu, bunu yeni almıştı. Avcı ile av arasındaki dans başlamıştı ve şehrinin beton ormanı, karmaşık ipuçları ağını barındırıyordu. Parmakları, soğuk kağıda kazınmış sessiz bir söz olan şifreli mesajın etrafında sıkılaştı. Güneşle ıslanan şehri gölgelerle lekeleyen keskin nişancıyı bulacaktı. Rüzgârdaki fısıltıları takip edecek, şifreyi çözecek ve onların ölümcül senfonisini son, acımasız bir kreşendoya ulaştıracaktı. Belediye başkanının kanı adalet istiyordu ve bu talebin yankıları arasında Dedektif Reyes amacını buldu; kararlılığı amansız güneşin altında çelik gibi sertleşiyordu. Av sürüyordu.
Oyun Videosunu İzle