Spel
De wind gierde door de bomen en de regen kletterde op het dak van de kleine hut. Binnen zat een jonge vrouw bij het vuur, haar gezicht verlicht door de vlammen. Ze dacht aan haar leven en aan alle dingen die haar naar dit moment hadden geleid. Ze was altijd een dromer geweest en ze had altijd graag geschreven. Maar toen ze jong was, kreeg ze te horen dat ze nooit schrijfster zou kunnen worden. Ze was te arm, ze was te ongeschoold, ze was een vrouw. Maar ze had haar droom nooit opgegeven. Ze had hard gewerkt en eindelijk de kans gekregen om naar de universiteit te gaan. Ze had Engelse literatuur gestudeerd en had met hart en ziel geschreven. En toen, op een dag, had ze haar grote doorbraak gekregen. Haar eerste roman was gepubliceerd en het was een succes. Ze was zo gelukkig geweest en ze had gedacht dat haar dromen eindelijk waren uitgekomen. Maar de tweede roman was niet zo succesvol geweest. En de derde was een complete mislukking geweest. Ze was er kapot van en had het schrijven bijna opgegeven. Maar toen herinnerde ze zich iets dat haar professor haar ooit had verteld. 'Elke schrijver heeft zijn eigen stem', had hij gezegd. 'En het is jouw taak om de jouwe te vinden.' Ze had zijn woorden ter harte genomen en was weer begonnen met schrijven. Deze keer schreef ze vanuit haar hart, en ze schreef over dingen die ze kende en begreep. En langzaam maar zeker begon haar schrijven te verbeteren. Ze had nog geen andere bestseller gehad, maar daar maakte ze zich geen zorgen meer over. Ze wist dat ze schrijfster was en ze wist dat ze haar droom nooit zou opgeven. Ze keek naar het vuur en glimlachte. Ze was eindelijk waar ze hoorde.
Bekijk de gamevideo